Лево на фотографијата со жолтиот круг е одбележана испакнатата појава над површината на Марс. Како позадина е површината од областа Тера Цимериа каде се формирала оваа појава. Извор: Grupo Ciencias Planetarias (GCP) – UPV/EHU
Испакнатините кои се издигаат високо над површината на Марс предизвикуваат вчудоневиденост кај научниците кои ја истражуваат атмосферата на Црвената Планета. Два пати во текот на 2012 година аматерските астрономи забележале испакната форма која се развива на Марс. Овие појави се издигнуваат над 250 км над Марс, а како за споредба слични вакви појави од минатото не достигнувале повеќе од 100 км.
Појавите се развиле во текот на помалку од 10 часа, покривајќи површина од 1000 x 500 km и останала видлива околу 10 дена, менувајќи ја структурата со текот на времето.
Ниту едно од леталата кои орбитираат околу Марс досега не ги имаат забележано овие појави. Но, со проверка на снимките од Хабл направени помеѓу 1995 и 1999, како и на аматерски снимки направени од 2001 до 2014 година се откриваат повремени појавувања на високи облаци над површината на Марс, вообичаени со висина до стотина километри.
Но, на една од снимките од 1997 година се забележува невообичаено висока испакнатина, слична на онаа забележана во 2012 од страна на астрономите аматери.
Набљудувањата од 2012 година на мистериозната испакнатина која се појавува на Марс. На фотографијата северниот пол е прикажан доле, а јужниот на горниот дел. Извор: W. Jaeschke
Научниците работат на утврдување на природата на овие испакнатини со анализа на веќе добиените снимки од Хабл и аматерите. Една од идеите е дека станува збор за рефлективен облак на замрзната вода, јаглероден диоксид или прашина. Но, во овој случај за да се објаснат појавите на облаци на толкави висини ќе мора да се подразбират и огромни отстапки од досегашните стандардните атмосферски модели.
Интересна испакнатина беше забележана и од страна на Хабл во 1997 година. Појавата е особено слична на онаа од снимките од 2012 година, со тоа што се наоѓа на различна локација. Извор: JPL/NASA/STScI
Следната идеја за објаснување на овие појави е нивната поврзаност со аурорите, кои веќе биле откриени на овие локации познати по големите аномалии во магнетното поле. Следните поконкретни истражувања ќе може да се направат кога ќе пристигне орбитерот на ЕСА, ExoMars Trace Gas Orbiter, чие лансирање е планирано за 2016 година.
Превод: Михаела Стојанова
Извор: phys.org
