Овој дијаграм покажува потпопулација на древни ѕвезди, познати како јаглеродно богати – метално сиромашни ѕвезди. Овие ѕвезди содржат од 100 до 1.000.000 пати помалку железо отколку Сонцето, но од 10 до 10.000 пати повеќе јаглерод отколку железо. Невообичаените хемиски состави на овие ѕвезди даваат траги за нивната родна средина и природата на ѕвездите во кои се формирал јаглеродот. А(Ц) е апсолутната количина на јаглерод , додека хоризонталната оска го опишува односот на железо кон водород, споредено со Сонцето. Заслуги: University of Notre Dame
Астрономи од Универзитетот Нотр Дам имаат идентификувано нешто за што веруваат дека е втора генерација на ѕвезди, давајќи важни информации за природата на првите ѕвезди на Универзумот.
Како поткласа на јаглеродно богати – метално сиромашни ѕвезди, овие ѕвезди имаат големи количества на јаглерод, но мали количини на тешки метали (како железото), нешто што е често кај ѕвездите од подоцните генерации. Масивни ѕвезди од прва генерација направени од чист водород и хелиум, кои исфрлале тешки елементи преку вселенски ветрови во нивниот животен век, или кога експлодрирале како супернови. Тие метали, односно сè што е потешко од хелиум, во астрономски жаргон, ги загадиле блиските гасовити облаци од кои се формирале новите ѕвезди.
Нови пронајдоци, објавени во списанието „Astrophysical Journal,“ покажуваат дека најмалку металните ѕвезди и хемиски најпримитивните вклучуваат голем дел од ѕвезди кои се јаглеродно богати и метално сиромашни. Постојат ѕвезди кои ги имаат истите особини, но се богати со азот и кислород. Тие најверојатно се направени од водородни и хелиумски гасовити облаци кои биле контаминирани со елементите произведени од првите ѕвезди на Универзумот.
Од ѕвездите кои се јаглеродно богати и метално сиромашни, а се богати со азот и кислород, повеќето од нив кои ги гледаме денеска се родени кратко по Големиот Прскот пред 13,5 милијарди години од скоро целосно незагаден материјал. Овие ѕвезди, сместени во хало системот на нашата галаксија, се навистина ѕвезди од втора генерација – родени од продуктите на нуклеосинтеза на првите ѕвезди. Најверојатно ѕвездите од првата генерација веќе не постојат, но многу може да се научи од детално проучување на втората генерација на ѕвезди.
Биле анализирани производите на првите ѕвезди, обрнувајќи внимание на тоа што било внесено во ѕвездите втората генерација. Оваа информација може да се користи за разбирање како се оформиле првите елементи и да се одреди дистрибуцијата на масата на овие ѕвезди. Ако ја знаеме дистрибуцијата на масата на овие ѕвезди, ќе знаеме како се формирале првите ѕвезди од почетокот на Универзумот.
За да се истражат ваквите ѕвезди, биле користени информации собрани од многу астрономи за отприлика 300 ѕвезди кои се наоѓаат во халото на нашата галаксија. Како што ѕвездите од подоцнежни генерации придонесуваат повеќе метали кои се сè потешки, се создаваат сè повеќе и сè потешки елементи. Ѕвездите од понови генерации се создаваат со вклучување на металите произведени од постарите генерации. Тоа значи дека што повеќе тешки метали содржи една ѕвезда, толку поскоро е родена. На пример, нашето Сонце е релативно младо – има 4,5 милијарди години.
Објавени се и други откритија, поврзани со споредбата на теоретски предвидувања за хемискиот состав на модели на суперенова со нула метален состав и ново откриените јаглеродно богати – метално сиромашни ѕвезди со повеќе азот и кислород во нашата галаксија.
Превод: Јован Милосковски
Извор: Phys
