Заслуга: CERN. Овој модел на создавање и распаѓање на Хигсовиот бозон можеби ќе треба да се направи многу поживописен
Во 2012 година објавата за откривањето на Хигсовиот бозон веројатно беше една од најпознатите научни приказни на векот, но една статија во Physical Review D го предизвика тоа тврдење. Авторите се согласуваат дека двете екипи во ЦЕРН идентификувале нова честичка, но го оспоруваат фактот дека е тоа мора да е самиот Хигс, а не некоја друга, дури и поегзотична честичка.
„Податоците од ЦЕРН се генерално земени како доказ дека честичката е Хигсовиот бозон. Точно е дека Хигсовите честички можат да ги објаснат податоците, но може да постојат и други објаснувања“, вели авторот д-р Мадс Франдсен од Универзитетот на Јужна Данска.
Авторите велат дека е можно резонанцата најдена на 125 GeV да е „живописен (technicolor – TC) изосинглетен скалар, TC Хигс.“ Меѓу конкурентите модели за Универзумот, многумина го предвидуваа Хигс со маса во рамки во кои беа вклучени 125 GeV, каде што беше и пронајдена честичката. Меѓутоа, во одредени модели, познати како живописни, Хигсот веројатно има поголема маса, а друга честичка, позната како TC Хигс или техни-Хигс би постоелa околу тоа ниво.
Иако звучат слично, техни-Хигсот е сосема поинаков.
„Tехни-Хигс честичката не е елементарна честичка. Наместо тоа, таа се состои од т.н. техни-кваркови, кои веруваме дека се основни. Техни-кварковите може да се поврзат заедно на различни начини за формирање на пример на техни-Хигс честички, додека другите комбинации може да ја формираат темната материја. Оттука, очекуваме да се најдат неколку различни честички во ЛХЦ (Large Hadron Collider – LHC), сите изградени од техни-кваркови“, вели Франдсен.
Потврда за Хигсот е неопходна за да се потврди она што е познато како Стандарден модел, како и да се поддржат или отфрлат повеќе конкурентни модели кои се базираат на Стандардниот модел. Живописните модели, на кои се базира овој труд, генерално предвидуваат дека Хигсот има енергија поголема од 125 GeV.
Во секој случај, доказот за постоењето на техни-кварковите ќе бара и постоење на сила која би ги поврзала, бидејќи TC-Хигсот, доколку постои, ќе биде составен од два техни-кварка кои треба да се одржат заедно. Со оглед на тоа што нашите модели на техни-кваркови укажуваат дека четирите познати сили не ќе ја завршат работата, ќе биде потребна некоја нова „живописна сила“. Потрагата по идентификување таква хипотетска живописна сила би ја насочила физиката на честичките во сосема нови правци.
Увереноста дека честичката најдена со маса од 125 GeV го претставува Хигсот беше основана на патеката на распаѓање од честичките ослободени при распаѓањето, но сепак создаде некои сомнежи. Оттогаш довербата е подобрена со констатацијата дека произведените честички при распаѓањето на сомнителниот Хигс се однесуваат како што е предвидено.
Сепак, Франдсен и ко-авторите се убедени, тврдејќи дека во некои можни модели фермионите произведени при распаѓањето на техни-Хигсот би биле многу слични на оние кои се забележани кај самиот Хигс. Франдсен и неговите колеги веруваат дека е можно да се направи разлика помеѓу Хигсот и техни-Хигсот, но за тоа ќе биде потребен уште поголем и помоќен акцелератор на честички од LHC.
Во одговор на трудот, д-р Дарин Акоста, професор по физика од Универзитетот на Флорида, го објави следното видео објаснувајќи повеќе за Хигсот.
Превод: Боро Костевски
Извор: IFLS
