Честичка побрза од светлината би била невидлива за време на нејзиното приближување, но ќе се гледа и во двете насоки (пред и потоа) по нејзиното заминување. Заслуга: Суманч преку ризницата на Викимедиа (Wikimedia commons)
Една нова студија тврди дека неутрината не само што патуваат побрзо од брзината на светлината, туку имаат и зачудувачка карактеристика на „имагинарна маса“, која значи дека тие всушност забрзуваат со губењето енергија.
Фразата „извонредните тврдења бараат извонредни докази“ ретко е посоодветна, но професорот Роберт Ерлих, неодамна пензиониран од Универзитетот Џорџ Мејсон, верува дека тој го има тоа, со шест различни мерења од различни области на физиката. Сите овие, Ерлих тврди во Astroparticle Physics, обезбедуваат соодветни резултати, кои не само што укажуваат на тоа дека неутрината имаат имагинарна маса, туку и насочуваат кон иста вредност, што доведува до намалување на веројатноста на грешка во резултатите.
Можеби самата идеја за имагинарна маса им звучи неверојатно на нефизичарте, но тоа е концепт со кој теоретичарите се занимаваат веќе извесно време. Додека имагинарните броеви претставуваат квадратен корен од негативни броеви, и се покажаа како исклучително корисна алатка во физиката, квадратот на имагинарната маса дава негативна вредност на истата.
Ова сознание прави концептот да звучи уште поневеројатно, но идејата всушност е прилично складна со Специјалната теорија на релативност. Едно од клучните откритија на Ајнштајн беше сфаќањето дека, за обичната материја, масата се зголемува со брзината. Формулата е m2=m2rest/(1-(v/c)2), каде што m е маса, v е брзината и c е брзината на светлината.
Заклучокот дека поголема брзина од брзината на светлината е невозможна доаѓа од фактот дека за објект со маса, кој патува со брзина на светлината, ќе ја направи таа маса бесконечна. Освен ако некој не открие начин како да се патува побавно од светлината, а потоа побрзо од светлината, без да оди преку брзината на светлината, се чини дека ние сме заглавени во истражување на Универзумот со болно и бавно темпо.
Сепак, во 1962 година, Џорџ Сударшан посочи дека ништо во Теоријата на релативноста не ја спречува можноста за постоење на честички кои секогаш патуваат побрзо од брзината на светлината. За овие објекти, наречена тахиони, брзина на светлината би била подот, а не таванот.
Ова го покрена прашањето за тоа дали, доколку постојат тахиони, ние ќе бидеме во можност да ги откриеме. Во 1985 година беше предложено дека неутрината се всушност тахиони. Повеќето физичари обрнаа малку внимание и се вратија во расправаат за тоа дали неутрината имаат маса и се движат побавно од светлината, или се објекти без маса кои се движат со брзината на светлината. Како и да е, овие тврдења испливаа на површина неколкупати од тогаш, а најславно беше праќањето неутрина од Женева до централна Италија.
Ерлих ги користи резултатите од „космичките микробранови позадински флуктуации, гравитациските леќи, спектрите на космичките зраци, неутринските осцилации и двојното бета распаѓање.“ Од нив изведува дека масата, која покрај нејзиниот имагинарен статус, е помалку од 1/1000000 на еден електрон (m2νe=−0.11±0.016eV2), со брзина само малку над таа на светлината.
Покрај тоа, Ерлих тврди: „не се познати набљудувања во јасен конфликт со потврдениот резултат.“ Тој, исто така, укажува на уште три тестови, кои може да се спроведат за да се потврди или отфрли неговиот заклучок, од кои едниот е предвидено да биде изведен во 2015 година.
Превод: Боро Костевски
Извор: IFLS
